Reis naar Bundaberg
Door: Ruben
Blijf op de hoogte en volg Ruben
25 Juli 2007 | Australië, Sydney
We besloten dus om naar bundaberg te gaan. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. De eerste paar uur ging goed, totdat we een tussenstop hielden in Gympie, dit hadden we nooit moeten doen. Deze stad is namelijk vervloekt. Dus zijn we zo snel mogelijk weer weggegaan uit Gympie. Helaas was de auto al vervloekt en begaf die het bij een Tankstation aan de Bruce Highway. Dat was even een tegenslag, jamie en ik konden er wel om lachen. Mark vond het wat minder grappig, en begon al plannen te maken om de auto dealer om te leggen.
Gelukkig komt na een tegenslag meestal een meevaller. Er kwam namelijk na een kwartier een vrouw aanrijden die vroeg of ze ons gereedschap mocht lenen. Der man stond namelijk een eindje verderop met een lekke band van de aanhanger. Daarbij kwam nog dat der man een monteur was. Dus wij wilden maar al te graag ons gereedschap uitlenen als der man ons zou helpen. Der man had de auto binnen 10 minuten weer aan de praat. En wij waren weer blij. Vooral mark was heel blij, helaas voor hem ws zijn blijdschap maar van korte duur. Want doordat ie zo blij was zag hij waarschijnlijk niet dat ie een dorpje inreed met 85 km/h waar je 50 mag. Dat vond de sheriff niet zo leuk, en die kwam achter ons aan, toen we der achter kwamen dat ons 2 liter busje het niet zou winnen tegen de 4 liter v8 van de fanatieke ambtenaar hebben we de bus maar aan de kant gezet. Toen slijmen en omkopen niet lukte kwam Mark ervan af met een boete van $250. En een mooi geel papiertje om in te lijsten.
Na nog eens 90 km gereden te hebben kwamen we eindelijk aan in Bundaberg. Helaas was alles dicht. We konden nergens slapen dus zijn we maar een paar km terug gereden en hebben op een rest area langs de snelweg gekampeerd.
De volgende dag zijn we op zoek gegaan naar een camping, die hebben we gevonden in Bargara. Vandaar uit zijn we werk gaan zoeken. We hebben veel tips van dementerende bejaarden gehad. En uiteindelijk na 3 dagen vonden we werk in GinGin een plaatsje 70km verderop van Bargara. We moesten heel de dag mandarijnen plukken, we kregen niet per uur betaald maar per krat. We kregen 45 dollar per krat, ik deed met keihard werken 2 kratten. Jamie en mark deden 1,5 krat per dag.
Dat hebben we twee dagen gedaan en toen zag Mark het niet meer zitten. Dus zijn we naar een hotel gereden en daar zijn we nog steeds op het moment dat ik dit schrijf. Het hostel verzorg ook werk voor ons dus dat is prima, we krijgen per uur betaald. Dus je hoeft je niet uit de naad te werken om genoeg te veerdienen. Het is verder een leuk hostel met vooral veel japanners en koreanen. Ook zitten er veel Duitsers, Italianen en Britten. Best wel gezellig dus.
Gelukkig komt na een tegenslag meestal een meevaller. Er kwam namelijk na een kwartier een vrouw aanrijden die vroeg of ze ons gereedschap mocht lenen. Der man stond namelijk een eindje verderop met een lekke band van de aanhanger. Daarbij kwam nog dat der man een monteur was. Dus wij wilden maar al te graag ons gereedschap uitlenen als der man ons zou helpen. Der man had de auto binnen 10 minuten weer aan de praat. En wij waren weer blij. Vooral mark was heel blij, helaas voor hem ws zijn blijdschap maar van korte duur. Want doordat ie zo blij was zag hij waarschijnlijk niet dat ie een dorpje inreed met 85 km/h waar je 50 mag. Dat vond de sheriff niet zo leuk, en die kwam achter ons aan, toen we der achter kwamen dat ons 2 liter busje het niet zou winnen tegen de 4 liter v8 van de fanatieke ambtenaar hebben we de bus maar aan de kant gezet. Toen slijmen en omkopen niet lukte kwam Mark ervan af met een boete van $250. En een mooi geel papiertje om in te lijsten.
Na nog eens 90 km gereden te hebben kwamen we eindelijk aan in Bundaberg. Helaas was alles dicht. We konden nergens slapen dus zijn we maar een paar km terug gereden en hebben op een rest area langs de snelweg gekampeerd.
De volgende dag zijn we op zoek gegaan naar een camping, die hebben we gevonden in Bargara. Vandaar uit zijn we werk gaan zoeken. We hebben veel tips van dementerende bejaarden gehad. En uiteindelijk na 3 dagen vonden we werk in GinGin een plaatsje 70km verderop van Bargara. We moesten heel de dag mandarijnen plukken, we kregen niet per uur betaald maar per krat. We kregen 45 dollar per krat, ik deed met keihard werken 2 kratten. Jamie en mark deden 1,5 krat per dag.
Dat hebben we twee dagen gedaan en toen zag Mark het niet meer zitten. Dus zijn we naar een hotel gereden en daar zijn we nog steeds op het moment dat ik dit schrijf. Het hostel verzorg ook werk voor ons dus dat is prima, we krijgen per uur betaald. Dus je hoeft je niet uit de naad te werken om genoeg te veerdienen. Het is verder een leuk hostel met vooral veel japanners en koreanen. Ook zitten er veel Duitsers, Italianen en Britten. Best wel gezellig dus.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
